Skąd się wzięła legionelloza?

Historia związana z legionellozą zaczyna się w lipcu 1976 roku, kiedy to w Bellevue-Stratford Hotel w Filadelfii odbyła się doroczna konwencja American Legion – organizacji weteranów wojennych, w której uczestniczyło ponad 2000 osób. Stosunkowo szybko część uczestników zaczęła skarżyć się na gorączkę, kaszel i duszności. W ciągu kilku dni liczba zachorowań drastycznie wzrosła, a niektóre przypadki kończyły się zgonem (oficjalnie podaje się 182 zachorowań i 29 zgonów).

Wraz z przebiegiem tej tajemniczej epidemii badacze zaczęli podejrzewać, że przyczyną zachorowań mogą być aerozole unoszące się w powietrzu. Z tego powodu skoncentrowano się na badaniach systemów klimatyzacyjnych w hotelu. Przełom nastąpił 18 stycznia 1977 roku, gdy mikrobiolog Joseph McDade wyizolował nową bakterię, którą nazwano Legionella pneumophila. Pierwsza publikacja naukowa na temat nowej choroby zatytułowana „Legionnaires’ disease: description of an epidemic of pneumonia” opublikowana została już grudniu 1977 roku na łamach The New England Journal of Medicine (DOI: 10.1056/NEJM197712012972201)

Odkrycie Legionella pneumophila i zrozumienie procesów wywołujących legionellozę miało ogromny wpływ na zdrowie publiczne i higienę środowiskową. Stało się punktem wyjścia dla rozwijania protokołów kontroli i utrzymania systemów wodnych oraz instalacji, które mogą sprzyjać namnażaniu bakterii. W miarę wzrostu wiedzy na temat legionellozy, agencje zdrowia publicznego wprowadziły ścisłe wytyczne dotyczące utrzymania czystości systemów chłodzenia, pryszniców i innych instalacji wodnych, aby minimalizować ryzyko zakażeń.